Kochanek mróz
Na winorośli zastygłe
sopelkowe krople wody
błyszczące
wszystkimi życia kolorami
Brzoza
dziwna płacząca ludzkimi
łzami
Hojny kochanek mróz
przyozdobił ją
szklanymi perełkami
niczym diamentową kolią
co lśni na szyi białej damy
błyszcząca
w promieniach słońca
złotych
Brzoza
w sukni ze szklanego srebra
Wiatr koralikami dla
niej dzwoni
i w zastygłym zachwycie
Też łzy ludzkie roni.
Autor: Z netu . Nieznany . Dostatecznie dziecinnie-niewinny
Posty
6 komentarzy:
fajna ta dziewczyna na zdjęciu - Królewna Śnieżka :-)
Jak nie lubię zimy, tak wiersz mi się podoba :) Kapitalną wyobraźnię musi mieć jego autor. Mróz - kochanek... bardzo piękne zestawienie :)))
..bardzo ładne słowa i świetnie dobrana fotografia Henry..:D
..każda pora roku jest piękna na swój osobliwy sposób..:)
a Zima mimo chłodu i mrozu jest prześliczna ! - fascynuje mnie cudną iskrzącą bielą śniegowych gwiazdek..:)
pozdrawiam najserdeczniej..
Poddaje się miłości swojego życia.
A jednak. Miłość wszystko może....
Rozkosz, to kochać i chłonąć.
Prześlij komentarz