Niejadek Sagittarius A*
 Najnowsze modele sugerują, że wspomniany brak apetytu czarnej dziury to wynik dodatkowych oddziaływań między owymi młodymi słońcami i obszarem w pobliżu horyzontu zdarzeń we wnętrzu czarnej dziury. Zderzenia cząstek w jej gorącym wnętrzu są źródłem energii, która przenoszona jest w chłodniejsze zewnętrzne regiony. Powoduje to powstanie ciśnienia skierowanego na zewnątrz czarnej dziury - co wyjaśnia zresztą również rozległość warstwy gazowej ją otaczającej.  Przejście czarnej dziury przed galaktyką - kula wewnątrz to horyzont zdarzeń, czyli sfera otaczająca czarną dziurę lub tunel czasoprzestrzenny, oddzielająca obserwatora zdarzenia od zdarzeń, o których nie może on nigdy otrzymać żadnych informacji. Innymi słowy jest to granica w czasoprzestrzeni, po przekroczeniu której prędkość ucieczki dla dowolnego obiektu i fali przekracza prędkość światła. (Animacja i definicja z Wikipedii, zdjęcie Sagittariusa A* - NASA.) Horyzont zdarzeń przypomina błonę półprzepuszczalną, ponieważ nie przepuszcza fal elektromagnetycznych przemieszczających się w kierunku obserwatora, natomiast przepuszcza fale biegnące w przeciwną stronę. W rezultacie część Wszechświata jest dla obserwatora zakryta tak długo, jak długo nie zmienia on swego położenia. W modelach kosmologicznych każdy obserwator ma swój własny horyzont zdarzeń, nie pokrywający się z horyzontami innych obserwatorów. Jednakże czarna dziura jest horyzontem zdarzeń dla wszystkich - Natomiast powierzchnia czarnej dziury jest horyzontem zdarzeń dla każdego, ponieważ uniemożliwia to pole grawitacyjne czarnej dziury. skopiowane: http://sites.google.com/site/familiarnie/ |
Posty
12 komentarzy:
Kosmiczne:))
Air,
przypomniałeś mi moją czarną dziurę, o której kiedyś napisałam wiersz. chyba za nim poszperam w zeszyciku :-)
pozdrawiam ciepło
Jak zmiany, widoczne w najbliższym otoczeniu,prowadzące niewątpliwie do jaśniejszej sfery samopoczucia.
Perspektywiczne :)
Już czekam, na poetycką czarną dziurę, interesująca konfrontacja .
Poszukaj proszę ;)
Bardzo mnie fascynuje zagadnienie tuneli czasoprzestrzennych. O ile wiem, naukowcy nieustannie pracują nad możliwością wykorzystania owych przejść, ale za każdym razem natykają się na jeden dylemat - antymaterię. Kto wie, czynie uda im się pokonać i tego problemu... :)
ale to dość ponura historia...
muszę dojrzeć do publikacji.
Lucy to jest tak jak z twierdzeniem że materia była wiecznie nikt nie może zdefiniować co to znaczy "była wiecznie" podobnie z antymaterią coś trzeba było wymyślić bo się nie zgadzało nazwali antymaterią i teraz mają kłopot. Według mnie tyko czas jest jedyną stałą niezmienną bez odniesienia do jakiegokolwiek punktu
we wszechświecie.
Jeśli coś przykrego to odpuść, po co rozgrzebywać.
A gdzie Cię poniosło Henryczku - czyżby do jakiegoś Planetarium ? Którą gwiazdą rozbłysłeś w Kosmosie ?
he he he
Pozdrawiam serdecznie
Air, nie - właśnie w tym rzecz, że czas nie jest niezmienny w ujęciu czasoprzestrzennym. Zupełnie inaczej biegnie nam on tu, wyznaczony przez kalendarze słoneczne, a całkiem inaczej wygląda w oderwaniu od nich. Zakrzywienie czasoprzestrzeni ma sens - nieistotne, że nie wiadomo do końca, skąd wzięła się materia; istotne, że ona jest. Wszyscy się z niej składamy. Wszystkie żywe organizmy na tej planecie. Istota rzeczy tkwi w czymś innym - w tym, że zamiast docenić to, co się ma, wydaje się miliony na coś, co nie jest pewne...
Majeczko jak zwykle blisko Ciebie, obok Twojej gwiazdy błyszczącej najjaśniej.
Przytulam do gorącości moich pragnień:)
Masz oczywiście rację. czas mierzony w różnych punktach jest jednostką zmienną zależną od skali i odniesienia. We wszechświecie biegnie niezmiennie, to tylko ciała niebieskie przyspieszają lub zwalniają, według przyjętej skali pomiaru. Nieżywe też są materią podlegającą rozpadowi.
Prześlij komentarz